Leidende lijnen zijn nog een effectief hulpmiddel in esthetische make-up. Het zijn lijnen binnen de scène die het oog van de klant naar het onderwerp of een primair aandachtspunt leiden. Deze lijnen kunnen van alles zijn, van wegen, treinen en rivieren tot bouwcomponenten zoals ingangen cursus fotografie breda of trappen. Leidende lijnen helpen diepte en gezichtspunt in een foto te ontwikkelen, waardoor het een driedimensionale hoge kwaliteit krijgt die de klant rechtstreeks naar het raamwerk trekt. De elegantie van leidende lijnen hangt af van hun vermogen om de voorgrond te verbinden met de geschiedenis, waardoor een gevoel van verbinding en circulatie ontstaat. In landschapsfotografie richten leidende lijnen zich meestal op een afgelegen bergketen, een rivier die kronkelt met een vallei of een pad dat het perspectief introduceert, en het publiek verwelkomt om met de scène te reizen.
De regulering van derden is een van de meest bekende compositienormen die door professionele fotografen worden gebruikt. Dit concept houdt in dat de foto in 9 equivalente componenten wordt verdeeld door 2 rechte en 2 rechtopstaande lijnen aan te trekken. De factoren waar deze lijnen samenkomen, worden beschouwd als uitstekende gebieden voor het positioneren van essentiële componenten van de foto. Door je onderwerp of essentiële functies langs deze lijnen of op hun kruispunten te plaatsen, kun je een gevoel van consistentie en evenwicht creëren dat echt prettig aanvoelt voor het oog van het publiek. Hoewel de richtlijn van derden een nuttige standaard is, is het essentieel om in gedachten te houden dat make-up niet gaat over het strikt naleven van richtlijnen, maar over het herkennen van hoe verschillende posities binnen het raamwerk de gemoedstoestand en de circulatie van de afbeelding kunnen beïnvloeden.
De kern van esthetische make-up is het concept van evenwicht. Elke afbeelding, of het nu een uitgestrekt landschap of een intieme afbeelding is, bestaat uit een verzameling esthetische aspecten – licht, schaduw, lijnen, vormen en verschijningen. Het doel van structuur is om deze aspecten te ordenen alsof de afbeelding echt goed in evenwicht voelt, ook als de circulatie van aspecten onevenwichtig is. Een gezonde foto geeft niet altijd aan dat items symmetrisch zijn voorbereid, maar in plaats daarvan dat de componenten binnen het raamwerk elkaar versterken op een manier die esthetisch veilig aanvoelt. Bijvoorbeeld, door een onderwerp niet in het midden te plaatsen terwijl de rest van de structuur wordt geladen met ongunstige gebieden of verschillende componenten, kan een interessant beeld ontstaan dat de aandacht van het publiek trekt en hen uitnodigt om de hele structuur te bekijken.
Diepte is een extra cruciaal element in esthetische structuur. Een foto die echt vlak aanvoelt, slaagt er vaak niet in om de bezoeker op dezelfde manier te betrekken als een foto met een gevoel van diepte. Professionele fotografen kunnen diepte in een foto ontwikkelen door componenten op de voorgrond, het midden en de geschiedenis op te nemen. Deze gelaagdheid creëert een gevoel van bereik en zorgt ervoor dat de foto nog meeslepender aanvoelt. Bovendien kan het gebruik van methoden zoals een oppervlakkige diepte van het gebied of het gebruiken van zorgvuldige nadruk helpen om het onderwerp van de geschiedenis te scheiden, waardoor het nog duidelijker opvalt. Aan de andere kant kan een brede diepte van het gebied worden gebruikt om de intensiteit gedurende de hele scène te behouden, waardoor een extra groot en diepgaand zicht op het onderwerp wordt geboden.