Het principe van lage-emissiezones werd in Duitsland in het begin van de jaren 2000 geïntroduceerd als onderdeel van een breder Europees initiatief om de luchtverontreiniging in stedelijke gebieden te verminderen. Deze gebieden zijn bedoeld om de toegankelijkheid van bepaalde locaties in een stad of stedelijk gebied te beperken voor auto’s die bepaalde uitlaatcriteria overschrijden. Het concept is om de verscheidenheid aan sterk vervuilende auto’s in een van de meest bewoonde Milieusticker Frankrijk kopen en verkeersintensieve locaties te beperken, waardoor de luchtkwaliteit wordt verbeterd en onveilige lozingen worden geminimaliseerd. Hoewel het idee niet specifiek is voor Duitsland of Frankrijk, zijn beide landen daadwerkelijk koplopers geweest in het uitvoeren van LEZ’s op een groter bereik, waardoor ze de belangrijkste argumenten zijn voor stedelijke verontreiniging en blijvende flexibiliteit.
In Duitsland heeft de introductie van de milieusticker, of “Umweltplakette”, een belangrijke rol gespeeld bij de toepassing van deze gebieden. Sinds 2008 is er voor auto’s die bepaalde Duitse steden met een hoge mate van luchtverontreiniging binnenrijden, een milieusticker vereist. Deze stickerlabels worden vrijgegeven op basis van de classificatie van de uitlaatgassen van de auto, waarbij verschillende tinten staan voor verschillende graden van luchtvervuiling. Auto’s die voldoen aan strenge emissiecriteria krijgen een milieuvriendelijke badge, die toegang geeft tot veel LEZ’s. Gele en rode badges worden aangeboden aan auto’s die voldoen aan de vereisten voor verminderde uitlaatgassen, waarbij rood het minst milieuvriendelijk is. Het doel achter deze getinte classificaties is om autobezitters aan te sporen om over te stappen op schonere vrachtwagens, terwijl wordt gegarandeerd dat alleen degenen die voldoen aan de ecologische criteria op beveiligde locaties kunnen komen. Voor vrachtwagens die niet voldoen aan de laagste uitlaatvereisten, is de toegang tot deze gebieden volledig beperkt en wetsovertreders krijgen te maken met aanzienlijke straffen.
Frankrijk heeft, net als Duitsland, ook het idee van lage-emissiezones omarmd als onderdeel van zijn initiatieven om de luchtkwaliteit in de stad te verbeteren. Het Franse systeem van ecologische badges, bekend als “Crit’Air”, hanteert een vergelijkbaar concept, maar maakt gebruik van een andere methode om auto’s te classificeren. Het Crit’Air-systeem, geïntroduceerd in 2017, identificeert vrachtwagens in 6 verschillende classificaties op basis van hun mate van vervuiling. De meest betaalbare groep, geclassificeerd als “Crit’Air 1”, is gereserveerd voor elektrische en hybride vrachtwagens, terwijl de hoogst mogelijke classificatie, “Crit’Air 6”, is voor de meest vervuilende auto’s. Dit systeem, hoewel vergelijkbaar met de Duitse ecologische badges, heeft enkele belangrijke verschillen. Een essentieel verschil is dat het Franse systeem niet alleen rekening houdt met de basisuitlaat van de auto, maar ook met de leeftijd, het type brandstof en verschillende andere elementen.
De Duitse versie is geprezen om zijn eenvoud en efficiëntie bij het minimaliseren van luchtverontreiniging in de stad. Niettemin heeft het ook de handschoen opgepakt, vooral met betrekking tot oudere vrachtwagens, waarvan er veel al reden voordat het badgesysteem werd geïntroduceerd. Eigenaren van deze auto’s, met name die met een lage inkomensgeschiedenis, hebben het moeilijk gevonden om te voldoen aan de strenge uitlaatcriteria die nodig zijn om een milieuvriendelijke badge te krijgen. Dit heeft discussies gestimuleerd over het evenwicht tussen ecologische doelstellingen en sociale gelijkheid. Bovendien zijn de regels en richtlijnen met betrekking tot milieuvriendelijke badges aanzienlijk ingewikkelder geworden, omdat steeds meer steden in Duitsland LEZ’s hebben geïntroduceerd. Hierdoor is het voor bestuurders moeilijker geworden om in de gaten te houden waar en wanneer ze mogen rijden.
Emissiearme zones (LEZ’s) in Europa zijn een essentieel onderdeel geworden van initiatieven om de luchtverontreiniging in stedelijke gebieden aan te pakken en de levensstijl in steden te verbeteren. Zowel Duitsland als Frankrijk, twee van de grootste en meest prominente landen in Europa, hebben deze gebieden in verschillende steden uitgevoerd om de toegankelijkheid van extreem vervuilende vrachtwagens te beperken. De functie van stickerlabels in deze initiatieven is met name belangrijk geweest. Deze stickerlabels, ook wel “milieuvriendelijke badges” genoemd, zijn een noodzakelijk kenmerk geworden van grootstedelijke verplaatsingen in beide landen en fungeren als een duidelijke indicatie van het ecologische effect van een auto. Dit artikel onderzoekt het idee van lage-emissiezones in Duitsland en Frankrijk, waarbij de nadruk ligt op de kenmerken van deze milieuvriendelijke badges, hun relevantie en hoe ze de transportplannen in deze landen hebben gevormd.